Πάρε-Δώσε

H τσουκνίδα ανήκει στην οικογένεια των κνιδοειδών, από την οποία έχουν λάβει το όνομά τους οι κνιδώσεις. «Ένοχοι» γι’ αυτό είναι κυρίως δύο βασικά συστατικά που περιέχονται στις τρίχες του φυτού (η τσουκνίδα είναι χνουδωτό φυτό, το οποίο στο σύνολό του καλύπτεται από τρίχες): Πρόκειται για την ισταμίνη και το φορμικό οξύ, που απελευθερώνονται με την αφή και προκαλούν αίσθημα καψίματος στο δέρμα. Οι τρίχες της τσουκνίδας, που είναι λεπτές μυτερές και μοιάζουν με τη βελόνα μιας σύριγγας, στο πάνω μυτερό άκρο είναι καλυμμένες με ένα εύθραυστο κυστίδιο, ενώ το κάτω άκρο είναι ελαφρώς διογκωμένο καθώς εκεί υπάρχουν δραστικές ουσίες. Όταν κάποιος αγγίζει την τρίχα, τότε η πίεση που ασκείται οδηγεί την τρίχα μέσα στο δέρμα, όπως ακριβώς μια σύριγγα. Οι δραστικές ουσίες που απελευθερώνει η τρίχα στο δέρμα προκαλούν την ενόχληση που ακολουθεί το τσίμπημα της τσουκνίδας. Το άτομο που ξύνεται, προκαλεί μηχανικό ερεθισμό του δέρματος, με επακόλουθο την αναπαραγωγή του εξανθήματος και, αν και σπάνια, την επιμόλυνσή του.

Παραδοσιακά αντίδοτα στην φαγούρα που προκαλεί το άγγιγμα της τσουκνίδας, είναι:
Το πλύσιμο με νερό και σαπούνι.
Η εναπόθεση στο ερεθισμένο σημείο 2-3 φύλλων μολόχας.
Αλλαγή ρούχων. Είναι πιθανόν να έχουν μολυνθεί με τα «καυστικά» συστατικά της τσουκνίδας και να σας προκαλέσουν επαναμόλυνση.
Χρήση υγρού αλλά και στεγνού υφάσματος σε συνδυασμό, για να ανακουφίσετε τη φαγούρα.

Ιατρικά, ακολουθείται συμπτωματική θεραπεία με κάποιο αντιϊσταμινικό ή, σε σοβαρότερες περιπτώσεις, κορτικοστεροειδές.

Σύμφωνα με την ομοιοπαθητική, η φαγούρα θεραπεύεται με τσουκνίδα, γιατί η τσουκνίδα προκαλεί φαγούρα.

Ο χαμαιλέοντας είναι ένα είδος ερπετού (σαύρα), συνήθως γκριζοπράσινου χρώματος, που απαντάται σε πολλά μέρη του κόσμου, κυρίως δε στην Αφρική και στην Ασία. Η ονομασία του ετυμολογείται από το «χάμαι» και «λέων». Το μήκος του κυμαίνεται, αναλόγως το είδος, από 3 εώς 70 εκατοστά.

Η ιδιαιτερότητα αυτού του ζώου, έγκειται στο ότι είναι «προικισμένο» απ’ τη φύση μ’ ένα μοναδικό χάρισμα που του επιτρέπει σε μεγάλο βαθμό να προστατεύεται απ’ τους εχθρούς του, αλλά και να πλησιάζει αθέατο το θήραμά του: Αλλάζει το χρώμα του δέρματός του, ανάλογα με το περιβάλλον που βρίσκεται και δείχνει να γίνεται «ένα» μ’ αυτό. Έτσι, όταν βρίσκεται ανάμεσα στις φυλλωσιές ενός δέντρου μπορεί να έχει πράσινο χρώμα, ή όταν βρίσκεται στο έδαφος να έχει καφετί ή γκρίζο (αναλόγως με το χρώμα του εδάφους).

Μεταφορικά, όταν λέμε ότι κάποιος είναι χαμαιλέοντας ή χαμαιλεοντίζει, εννοούμε ότι είναι συμφεροντολόγος, υποκριτής, ασταθής, αναξιόπιστος, πάει όπου φυσάει ο άνεμος, προσαρμόζοντας κατά περίσταση τα πιστεύω του, τις αρχές του και τις ιδέες του, έτσι ώστε να αποκομίσει τα περισσότερα δυνατά οφέλη, συνήθως για ιδιοτελείς σκοπούς.

Η λέξη περίδρομος σαν ουσιαστικό έχει την έννοια του περιέχοντος, του περιβάλλοντος κάτι. Περίδρομος για παράδειγμα λέγεται το σχοινί που περιβάλλει το δίχτυ και ειδικότερα το σχοινί στο κάτω άκρο, με τα βαρίδια, που απ’ αυτό κρέμεται το δίχτυ (στον Πολυδεύκη διαβάζουμε: «έτσι περίδρομος (…) σχοινίων εκατέρωθεν (…) ως συνέλκεται (…) τα δίκτυα»), ενώ το σχοινί στο άνω μέρος με τους φελλούς, ονομάζεται επίδρομος.

Συνεπώς τρώω τον περίδρομο πάει να πει τρώω όλο το περιεχόμενο των διχτυών, όλη την ψαριά, ή, όπως λέει και η ειρωνική φράση «φάτε μάτια, ψάρια και κοιλιά περίδρομο».

[Ο περίδρομος είναι πιθανόν να σχετίζεται και με τις περί + δέρμα: τη φλόγωση του δακτύλου, κοινώς ποδάγρα, που ταλαιπωρεί τον κοιλιόδουλο από τη μεγάλη αύξηση του ουρικού οξέος].

Πηγή: enet.gr

Δεν είναι μόνο πρότυπο γαστρονομικής συμπεριφοράς να ταιριάζεις το κόκκινο κρασί με το κόκκινο κρέας και όχι με το ψάρι. Υπάρχει και επιστημονική εξήγηση.

Οι οινολόγοι έβγαλαν αυτόν τον κανόνα επειδή το κόκκινο κρασί ενισχύει τη γεύση της…ψαρίλας. Μέχρι τώρα κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει ποια κρασιά αντιδρούν γευστικά με το ψάρι και γιατί.

Όπως έδειξαν έρευνες, όσο περισσότερο σίδηρο περιέχει ένα κρασί, τόσο πιο έντονη είναι η επίγευση της ψαρίλας και τόσο πιο πικρή και «μεταλλική» η αίσθηση που μένει στο στόμα. Αντίθετα, κρασιά με χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο ταιριάζουν με τα θαλασσινά.

Η ποσότητα σιδήρου σε ένα κρασί εξαρτάται από τη σύνθεση του εδάφους όπου καλλιεργήθηκε το αμπέλι, από τη σκόνη πάνω στα σταφύλια, από την πιθανή μόλυνση κατά τον τρύγο, την μεταφορά και την σύνθλιψη, καθώς και από τις συνθήκες κατά τη ζύμωση.

Ένας άλλος παράγοντας που κάνει το κόκκινο κρασί και τα ψάρια…αταίριαστο ζευγάρι, είναι ότι η ισχυρή γεύση που παράγεται από τις τανίνες στη φλούδα του σταφυλιού, «σκεπάζει» τη ντελικάτη γεύση του ψαριού και των άλλων θαλασσινών.

Πηγή: enet.gr

Η λέξη «φελέκι» προέρχεται απ’ το τουρκικό felek που σημαίνει τύχη, μοίρα, πεπρωμένο, ριζικό (η λέξη felek προέρχεται με την σειρά της από το αραβικό falak που σημαίνει «ουράνια σφαίρα»).

Επομένως, όταν χρησιμοποιούμε την έκφραση-βλασφημία «γαμώ το φελέκι μου» (εναλλακτικά: «το φελέκι μου», ή «το φελέκι μου μέσα»), στην ουσία τα βάζουμε με την μοίρα μας, την κακοτυχία μας. Ανάλογη έκφραση χρησιμοποιούν και οι Τούρκοι, απ’ τους οποίους «δανειστήκαμε» αυτή τη λέξη: «Kahpe felek» (πουτάνα τύχη).